A Batalla das Forca
s Caudinas tivo lugar no ano 321 a. C., entre os exércitos romanos e samnitas, no marco da Segunda Guerra Samnita.
Un importante comandante samnita, que coñecía a posición dun importante exército romano, enviou a un grupo de soldados disfrazados de pastores coa orde de propagar a historia de que os samnitas estaban situando a cidade de Lucera, unha colonia romana clave situada en Apulia. Os comandantes romanos foron totalmente enganados por este adide, decidindo poñerse en marcha con varia lexións para prestar axuda a Lucera, e elixindo a vía máis rápida hacia esta cidade a través das Forcas Caudinas sen apenas coñecemento do terreo.
Os romanos foron avanzando polas Forcas encontrando algún que outro obstáculo, ao remate déronse conta da trampa. Intentaron fuxir, pero víronse aprisionados polos samnitas que lles impedían a saída. O grupo de soldados romanos entrou en cólera, e todos comezaron a trepar polas pareces do desfiladeiro intentando así abrirse paso, pero os samnitas agardaban arriba e acababan coa vida de calquer romano que tratara de fuxir.
Sen embargo os samnitas non parecían non sabían como aproveitar a súa trampa, polo que Poncio ( un dos soldados xefe ) enviou unha carta ao seu pai, á que esta respondeo ordeando liberar a tódolos romanos. Poncio rexeitou a orde do seu pai e mandoulle unha nova carta e a nova resposta do seu pai contentou máis ao soldado, nesta dicía que tódolos romanos devina de ser executados.
Os samnitas entrañáronse polas ordes tan extremas e preguntáronlle a un sabio se non existía unha intermedia, este contestou que con calquera das dúas alternativas propostas os romanos quedarían baixo o seu respecto e xa no serían unha ameaza durante anos; e que se buscaban unha acción intermedia seria moito peor xa que os romanos quedarían con desexo de vinganza.
Non obstante, Poncio desordeou os consellos do seu pai e liberou a os romanos, ainda que en pobres condicións. Os soldados foron desarmados e despoxados das súas vestimentas e , unicamente vestidos cunha túnica, foron obrigados a pasar dun en un por debaixo dunha lanza horizontal disposta sobre outras dos crabadas no chan, que obrigaban a os romanos a inclinarse para poder cruzala.
De este episodio, tamén chamado '' o paso baixo o yugo'', naceu a expresión '' pasar polas forcas caudinas'', que significa ter que soportar irremediablemente unha situación humillante.
No ultimo parágrafo do articulo escrito o 5/10/1985 por Juan Arias, vese claramente un uso común de esta frase.
Esta frase tamen é utilizada noutros idiomas internacionais como o francés e o inglés.
A foto que aparece no encabezamento de esta entrada é o Exército de Cartago participante na Segunda Guerra Samnita.
s Caudinas tivo lugar no ano 321 a. C., entre os exércitos romanos e samnitas, no marco da Segunda Guerra Samnita.Un importante comandante samnita, que coñecía a posición dun importante exército romano, enviou a un grupo de soldados disfrazados de pastores coa orde de propagar a historia de que os samnitas estaban situando a cidade de Lucera, unha colonia romana clave situada en Apulia. Os comandantes romanos foron totalmente enganados por este adide, decidindo poñerse en marcha con varia lexións para prestar axuda a Lucera, e elixindo a vía máis rápida hacia esta cidade a través das Forcas Caudinas sen apenas coñecemento do terreo.
Os romanos foron avanzando polas Forcas encontrando algún que outro obstáculo, ao remate déronse conta da trampa. Intentaron fuxir, pero víronse aprisionados polos samnitas que lles impedían a saída. O grupo de soldados romanos entrou en cólera, e todos comezaron a trepar polas pareces do desfiladeiro intentando así abrirse paso, pero os samnitas agardaban arriba e acababan coa vida de calquer romano que tratara de fuxir.
Sen embargo os samnitas non parecían non sabían como aproveitar a súa trampa, polo que Poncio ( un dos soldados xefe ) enviou unha carta ao seu pai, á que esta respondeo ordeando liberar a tódolos romanos. Poncio rexeitou a orde do seu pai e mandoulle unha nova carta e a nova resposta do seu pai contentou máis ao soldado, nesta dicía que tódolos romanos devina de ser executados.
Os samnitas entrañáronse polas ordes tan extremas e preguntáronlle a un sabio se non existía unha intermedia, este contestou que con calquera das dúas alternativas propostas os romanos quedarían baixo o seu respecto e xa no serían unha ameaza durante anos; e que se buscaban unha acción intermedia seria moito peor xa que os romanos quedarían con desexo de vinganza.
Non obstante, Poncio desordeou os consellos do seu pai e liberou a os romanos, ainda que en pobres condicións. Os soldados foron desarmados e despoxados das súas vestimentas e , unicamente vestidos cunha túnica, foron obrigados a pasar dun en un por debaixo dunha lanza horizontal disposta sobre outras dos crabadas no chan, que obrigaban a os romanos a inclinarse para poder cruzala.
De este episodio, tamén chamado '' o paso baixo o yugo'', naceu a expresión '' pasar polas forcas caudinas'', que significa ter que soportar irremediablemente unha situación humillante.
No ultimo parágrafo do articulo escrito o 5/10/1985 por Juan Arias, vese claramente un uso común de esta frase.
Esta frase tamen é utilizada noutros idiomas internacionais como o francés e o inglés.
A foto que aparece no encabezamento de esta entrada é o Exército de Cartago participante na Segunda Guerra Samnita.
2 comentarios:
Buenos días duendecilla del bosque , teescribo para comentar que tu post está estupefactisimo!
Gracias por tan grata lectura!
estoy de acuerdo con mi querida amiga húmeda, un posto estupefactisimo ;)
besoooo!
Publicar un comentario