lunes, 1 de diciembre de 2008

Abraiado

Como seguramente algún dos nosos amigos de fora de Galicia non saberá o que significa o título desta entrada, aproveito para comentar este belo adxectivo. Di o diccionario: Abraiado, do verbo abraiar:
v.t. 1. Provocar abraio en [alguén]. Abraiouno a extraordinaria beleza da paisaxe alpina. SIN. encandear, marabillar. // v.i. 2. Sentir abraio. Abraiei diante daquela beleza. u SIN. asombrar(se), pasmar. CF. impresionar(se).

Agora xa intuiredes de que van estas liñas: abraiado, estou abraiado; abraio coas cálidas respostas ás miñas primeiras entradas; abraiame o extraordinario ambiente que se respira na fase online, con centos de mensaxes, frases de apoio mutuo, ata extremos de desbordar o servidor; pero sobre todo sinto abraio polo enorme panorama que se está abrindo diante dos nosos ollos, non son quen de mensuralo, é increíble. Nunca tiven unha sensación tal de estar participando nunha revolución.

Abraiado, estou abraiado.

5 comentarios:

Ana Ovando dijo...

¡Qué palabra más bonita! La voy a adoptar. A mí también me tiene abraiada la cantidad de cosas interesantes que estoy aprendiendo con vosotros, el entusiasmo que me estáis contagiando, las ganas de ampliar horizontes que se escapan entre vuestras palabras. Genial, Fernando, muchas gracias.

Magdalena dijo...

Suscribo tus palabras, Fernando. Nunca me imaginé que este curso iba a provocar tal avalancha de comunicaciones entre los participantes, y es que creo que el entusiasmo mostrado por los centauros y centauresas es altamente contagioso.¡Que todos los contagios sean así de productivos!
Saludos de una también abraiada, porque el sentimiento es el mismo aunque la lengua de comunicación sea otra.

Nelson G. Rodríguez Avilez dijo...

...amazed...that's how I feel everytime you tell me about your projects...que nunca pare el entusiasmo amigo mío...inspiring...ese es otro adjetivo que me gusta...

hecuba dijo...

Ola, Fernando!: Como din todos, eu non vou ser máis orixinal, porque non hai nada mellor que dicir, comparto as túas impresións, as túas sensacións. É verdade que non fun admitida neste curso nunha primeira selección de candidatos e sufrín porque o meu obxectivo era aprender, compartir cos colegas e aprender de novo. Pero aínda no mellor dos meus sonos pensei que tanto.
Un saudiño.

Maite dijo...

Queridísimo Fernando: qué alegría reencontrarte gracias a este maravilloso ingenio de la comunicación que es internet. Participo de la nostalgia de Cecilia, teñida eso sí de alegría. Espero que siga el contacto para compartir experiencias nuevas y también añosas, de los lindos años de la juventud cuando descubrimos la emoción de los clásicos. Abrazos.