Insultos e linguas clásicas: Infame

A palabra infame ven do latín: fama "fama, renome" e o seu negativo infamis "mala reputación".

en inglés: infamous, e fracés: infâme.

Esta palabra xa foi utilizada por Solón (un poeta, reformador e lexislador ateniense, un dos sete sabios) nas sus leis, dictaba de infame a aquel que non alimentaba o seu padre famento, con estas palabras: "Si quis parentes non nutrierit, infamis esto"

Máis tarde foi utilizado como insulto moi grave por exemplo en duelos a morte, equiparable a felón, traidor ou cobarde.

Tamén foi utlizado no teatro nos siglos de ouro, obsesionados co honor e coa honra da familia.

Hoxe en día utilizámolo para dicir:

Infame: dise da persoa que carece de honra, crédito e estimación, como podemos velo aquí.